Gelmiş sokaklarımda turist gibi dolaşıyorsun.
Şimdiki sakinlerime göz atıp yürüyorsun.
Doğduğun büyüdüğün sokaklar boyunca
Yürüyüp, geçmişi hatırlıyorsun.

Eski yeşil bisikletinle dolaştığını,
Yasemin kokularımı nasıl unutursun?
Ama sen nankörsün.
Sen nankörsün.

Şimdi niye ağlıyorsun,
Lefkoşam elden gitti diye?
Niye, timsah gözyaşları,
Durup durup döküyorsun?

Sokaklarım hala açık,
Yaseminler hala yerinde,
Yeter ki iste ben buradayım.

Eski yeşil bisikletinle dolaştığını,
Yasemin kokularımı nasıl unutursun?
Ama sen nankörsün.
Ben Lefkoşa.”