Bu site, sur içi Lefkoşalıların önemli bir bölümü, gözünü surlar dışındaki lüks bölgelere çevirip, ilk fırsatta sur içi Lefkoşa’yı terk edip giderken; her türlü zorluğa ve tehlikeye göğüs gererek şehri terk etmeyenlere, özellikle esnafımıza teşekkürlerimizi sunmak için yapılan üç fotoğraf sergisinin bir özetidir. Benim, sur içi Lefkoşa ile özel bir ilişkim var. Şehre çok özel bir şekilde bağlıyım ve bu şehrin, canlı olduğunu, düşünceleri olduğunu düşünürüm. Nitekim bazen, Lefkoşa bana konuşur. On yıldan fazla bir süre önceydi. Kızım Hazar’a doğduğum büyüdüğüm yerleri tanıtmak istedim ve onunla bir gün sur içi Lefkoşa’ya gittik. O dönemde, eski Lefkoşa dibe vurmuş durumdaydı. Suç oranı çok yüksek, güvenlik çok zayıftı. Buna rağmen, Hazar’ı gezdirdim ve ona, şehri, mümkün olduğunca tanıttım. Ama çok rahatsızdım. Lefkoşa’yı bu şekilde görmekten çok rahatsızdım. Ve o gece sur içi Lefkoşa bana konuştu. Bir anlamda bana fırça attı, ama sevecenlik de eksik değildi. Lefkoşa bana şunları söyledi: “Gelmiş sokaklarımda turist gibi dolaşıyorsun… Nostalji yapıyorsun… Şimdiki sakinlerime aşağılayıcı bakışlarla göz atıp yürüyorsun… Doğduğun, büyüdüğün sokaklar boyunca yürüyüp geçmişi hatırlıyorsun… Ama sen nankörsün… Böyle gezilerle eğleniyorsun… Acı gerçeği görmüyorsun… Beni terk ettiğini hiç düşünmeden yeni sakinlerimi eleştiriyorsun… Sen nankörsün…